Luke 13

CHAPTER 13

Repent or Perish

1παρήσαν δε τινες εν αυτώ τω καιρώ απαγγέλλοντες αυτώ περί των Γαλιλαίων ων το αίμα Πιλάτος έμιξε μετά των θυσιών αυτών 2και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς δοκείτε ότι οι Γαλιλαίοι ούτοι αμαρτωλοί παρά πάντας τους Γαλιλαίους εγένοντο ότι τοιαύτα πεπόνθασιν 3ουχί λέγω υμίν αλλ΄ εάν μη μετανοήτε πάντες ωσαύτως απολείσθε 4η εκείνοι οι δέκα και οκτώ εφ΄ ους έπεσεν ο πύργος εν τω Σιλωάμ και απέκτεινεν αυτούς δοκείτε ότι ούτοι οφειλέται εγένοντο παρά πάντας ανθρώπους τους κατοικούντας εν Ιερουσαλήμ 5ουχί λέγω υμίν αλλ΄ εάν μη μετανοήτε πάντες ομοίως απολείσθε

The Parable of the Fig-tree

6έλεγε δε ταύτην την παραβολήν συκήν είχέ τις εν τω αμπελώνι αυτού πεφυτευμένην και ήλθε καρπόν ζητών εν αυτή και ουχ εύρεν 7είπε δε προς τον αμπελουργόν ιδού τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και ουχ ευρίσκω έκκοψον αυτήν ινατί και την γην καταργεί 8ο δε αποκριθείς λέγει αυτώ κύριε άφες αυτήν και τούτο το έτος έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπρία 9καν μεν ποιήση καρπόν ει δε μήγε εις το μέλλον εκκόψεις αυτήν

Jesus Heals the Feeble Woman

10ην δε διδάσκων εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασι 11και ιδού γυνή ην πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ και ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές 12ιδών δε αυτήν ο Ιησούς προσεφώνησε και είπεν αυτή γύναι απολέλυσαι της ασθενείας σου 13και έπεθηκεν αυτή τας χείρας και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον θεόν 14αποκριθείς δε ο αρχισυνάγωγος αγανακτών ότι τω σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς έλεγεν τω όχλω εξ ημέραι εισίν εν αις δει εργάζεσθαι εν ταύταις ούν ερχόμενοι θεραπεύεσθε και μη τη ημέρα του σαββάτου 15απεκρίθη ούν αυτώ ο κύριος και είπεν υποκριταί έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού η τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει 16ταύτην δε θυγατέρα Αβραάμ ούσαν ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου 17και ταύτα λέγοντας αυτού κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ και πας ο όχλος έχαιρεν επί πάσι τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ΄ αυτού

The Parable of the Mustard Seed

18έλεγε δε τίνι ομοία εστίν η βασιλεία του θεού και τίνι ομοιώσω αυτήν 19ομοία εστί κόκκω σινάπεως ον λαβών άνθρωπος έβαλεν εις κήπον εαυτού και ηύξησε και εγένετο εις δένδρον μέγα και τα πετεινά του ουρανού κατεσκήνωσεν εν τοις κλάδοις αυτού 20και πάλιν είπε τίνι ομοιώσω την βασιλείαν του θεού 21ομοία εστί ζύμη ην λαβούσα γυνή έκρυψεν εις αλεύρου σάτα τρία έως ου εζυμώθη όλον 22και διεπορεύετο κατά πόλεις και κώμας διδάσκων και πορείαν ποιούμενος εις Ιερουσαλήμ

Enter by the Narrow Gate

23είπε δε τις αυτώ κύριε ει ολίγοι οι σωζόμενοι ο δε είπε προς αυτούς 24αγωνίζεσθε εισελθείν διά την στενής πύλης ότι πολλοί λέγω υμίν ζητήσουσιν εισελθείν και ουκ ισχύσουσιν 25αφ΄ ου αν εγερθή ο οικοδεσπότης και αποκλείση την θύραν και άρξησθε έξω εστάναι και κρούειν την θύραν λέγοντες κύριε κύριε άνοιξον ημίν και αποκριθείς ερεί υμίν ουκ οίδα υμάς πόθεν εστέ 26τότε άρξεσθε λέγειν εφάγομεν ενώπιόν σου και επίομεν και εν ταις πλατείαις ημών εδίδαξας 27και ερεί λέγω υμίν ουκ οίδα υμάς πόθεν εστέ απόστητε απ΄ εμού πάντες οι εργάται της αδικίας 28εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων όταν όψησθε Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τη βασιλεία του θεού υμάς δε εκβαλλομένους έξω 29και ήξουσιν από ανατολών και δυσμών και βορρά και νότου και ανακλιθήσονται εν τη βασιλεία του θεού 30και ιδού εισίν έσχατοι οι έσονται πρώτοι και εισί πρώτοι οι έσονται έσχατοι 31εν αυτή τη ημέρα προσήλθόν τινες Φαρισαίοι λέγοντες αυτώ έξελθε και πορεύου εντεύθεν ότι Ηρώδης θέλει σε αποκτείναι 32και είπεν αυτοίς πορευθέντες είπατε τη αλώπεκι ταύτη ιδού εκβάλλω δαιμόνια και ιάσεις επιτελώ σήμερον και αύριον και τη τρίτη τελειούμαι 33πλήν δει με σήμερον και αύριον και τη εχομένη πορεύεσθαι ότι ουκ ενδέχεται προφήτην απολέσθαι έξω Ιερουσαλήμ

Jesus Laments Over Jerusalem

34Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ η αποκτενούσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν ποσάκις ηθέλησα επισυνάξαι τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις την εαυτής νοσσιάν υπό τας πτέρυγας και ουκ ηθελήσατε 35ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος λέγω δε υμίν ότι ου μη με ίδητε έως αν ήξη ότε είπητε ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου